Ida helpt melkveehouder Jalvingh met de vaarzen

We ontmoeten Jan-Roelof Jalvingh in de stal, bij het jongvee. Hij is bezig met zijn telefoon, met Ida. Sinds eind juni van dit jaar hebben alle koeien op het bedrijf Hookwood Melkvee, dat wordt gerund door Jalvingh en zijn vrouw in het Drentse Ruinerwold, de Ida-sensoren omgehangen gekregen. Begin juli kreeg de veehouder de Ida-app, waarna de inzichten over tochtdetectie en gezondheid op zijn telefoon zichtbaar werden. Nu kan hij niet meer zonder.

Vertrouwen in het systeem

Het bedrijf van Jalvingh melkt op het moment 54 koeien. Met het jongvee en de droge koeien erbij gerekend lopen er totaal 84 dieren met een sensor. “Als je het doet, moet je het ook goed doen en alle koeien een sensor geven”, stelt hij. Jalvingh is actief in verschillende studiegroepen en commissies en weet wat er speelt in de melkveesector en voedselketen. “Ik heb al een aantal jaren het idee om sensoren op het bedrijf te gebruiken. Ik heb verschillende opties onderzocht en Ida sprak me aan om meerdere redenen. Ten eerste de abonnementsvorm waardoor ik alleen per koe betaal en niet de hardware hoef aan te schaffen. Daarnaast spreekt de technologie me aan. Ida is een zelflerend model dat ook veel feedback van de veehouder vraagt. Dit vind ik mooi. En in mijn netwerk ken ik meerdere partijen die met deze sensoren aan de slag zijn, zoals Hoogland en Bles Dairies. Dan gaf me vertrouwen dat het wel iets moest zijn. Ook vind ik het bedrijf achter Ida een interessant bedrijf. Ze komen uit de technologie en ik denk dat veel innovatie uit dit soort nieuwe bedrijven komt”, legt Jalvingh uit.

De pinken eerder aan de melk

Jalvingh wilde meer grip op tochtdetectie bij de koeien en dan voornamelijk bij het jongvee. Jalvingh heeft op het moment aardig wat stuks jongvee op het bedrijf. Jalvingh: “Eigenlijk wat te veel in combinatie met het aantal melkkoeien. En kort gezegd, zolang ik deze groep niet aan de melk heb kosten ze me alleen maar geld door het voer en andere opstartkosten. En als het aan de minister ligt valt jongvee ouder als 2 jaar dat nog niet aan de melk straks in een hogere categorie wat betreft fosfaatrechten. Dat betekent dat ik dan minder melkkoeien kan houden”.

Volgens Jalvingh is het vaak lastig om tochtigheid te waarnemen bij jongvee. De dieren zijn vaak nog actief en springerig. Het ene moment zie je springgedrag dat als tocht kan worden gezien, het volgende moment vraag je je af welke pink het ook alweer was. “Doorgaans kijk je naar het gewicht van de pinken. Als dit voldoende is begin je met insemineren. Dat deed ik dan als ze rond de 15 maanden oud waren. Uiteindelijk kwam het er in de praktijk op neer dat je het eerste rietje er tussen de 15-18 maanden in stopt. Ida heeft deze pinken al veel eerder in beeld. En door de meldingen begin ik nu al zelfs op 12 maanden als ze voldoende ontwikkeld zijn. Dan ben je dus 3 maanden eerder met insemineren en kan ik de eerste afkalfleeftijd terugbrengen van 26 maanden naar 22-23 maanden. Dit betekent dat ik de vaarzen eerder aan de melk kan krijgen, waardoor ze me geld gaan opleveren. Tevens geeft een verlaging van 4 maanden in afkalfleeftijd, 9 kg fosfaatruimte die voor koeien kan worden benut. Ik ben dus ook erg benieuwd als de veearts binnenkort voor de drachtcontrole”, aldus de veehouder.

“Ida heeft de pinken al veel eerder in beeld. En door de meldingen begin ik nu al zelfs met insemineren op 12 maanden als ze voldoende ontwikkeld zijn”

Ook grip op gezondheid

Na slechts een paar maanden Ida gebruik heeft Jalvingh zijn melkveestapel en het jongvee nu al beter in beeld zo zegt hij. “Ik bespreek het gebruik van Ida ook met de adviseurs die op mijn bedrijf komen. Dit geeft voer voor discussie over hoe je dingen beter kan aanpakken en optimaliseren. Daarnaast komt het gebruik van nieuwe technieken ook terug in de studiegroepen waaraan ik deel neem. Ik ben erg actief op sociale media en deel mijn ervaringen graag. Het gebruik van nieuwe technieken zie ik echt als een handige hulp voor de bedrijfsvoering. Maar het werken met koeien blijft uiteraard wel mensenwerk. Naast dat Ida constant leert, leer je als veehouder ook om de inzichten te interpreteren. En het geven van feedback hierin is essentieel. Daarnaast kan ik ook altijd een berichtje sturen via de app als ik een vraag heb. Dat is een mooie extra service”, zegt Jalvingh. Alhoewel de melkveehouder in eerste instantie meer grip op de tochtigheid van het jongvee wilde krijgen, ziet hij ook veel waarde in de gezondheidsmeldingen die Ida geeft. “Om gezondheidsproblemen op te sporen heb ik gekozen om alle dieren een sensor te geven. Dan mis je niks. Ik heb al een aantal meldingen van Ida gehad en een paar dieren al vroegtijdig kunnen behandelen zodat ze weer snel aan het voer waren, zonder dat ik de veearts heb moeten bellen”.

Een melkrobot is nog wel een droom

Dat Jalvingh geïnteresseerd is in techniek is duidelijk, maar het bedrijf staat niet vol met technische snufjes. Hij heeft bewust gekozen om eerst met Ida aan de slag te gaan. “Ik ben redelijk vaak weg door mijn nevenactiviteiten en ga ook op vakantie. Het is prettig dat ik door Ida inzicht blijf houden op de koeien”, zegt Jalvingh. De informatiebehoefte van de melkveehouder is groot en tijdens het bezoek aan zijn bedrijf is hij niet weg te slaan van de Ida app. “Elke boer wil een makkelijke koe, die veel melk geeft, vlot drachtig wordt en geen problemen geeft. Daar kan nog veel in verbeterd worden en data is daarin essentieel. Er is bijvoorbeeld nog veel winst te behalen in het optimaliseren van de ruwvoeropname en het beter inzichtelijk hebben hoeveel een koe vreet per dag”. Nieuwe technieken in de fokkerij is Jalvingh ook voorstander van. Hij laat standaard een genomics test doen bij alle kalfjes, zodat hij weet wat de fokwaarde van de dieren is. Fokkerij is dan ook een echte hobby van hem. Wat er nog op het verlanglijstje staat? “Een melkrobot. Dat is ook echt iets voor mij”.